Jeetje, ik begin me langzaam maar zeker te realiseren dat het nu echt dichtbij komt; over vijf weekjes zit ik in het vliegtuig! En dus is het 'afscheid nemen' begonnen. Maf hoor, te beseffen dat ik de mensen om mij heen een hele tijd niet (of nooit) meer zal zien. Als ik er echt over nadenk doet me dat toch wel een beetje pijn, maar das eigenlijk een hele warme pijn in mn hart... Te beseffen dat er toch zoveel mensen om me heen zoveel voor mij (en ik voor hen) betekenen. Misschien zou iedereen eens weg moeten gaan, want pas als je afscheid neemt hoor je hoezeer je eigenlijk gewaardeerd wordt!
