Lombok, Sumbawa

Vandaag een rustdag aan de voet  van de vulkaan Rinjani (1-na-hoogste van Indonesie; 3750 m). Een goed moment om weer eens te schrijven over al mijn belevenissen tot nu toe.
Het waren twee erg local weken, met over het algemeen geen enkele blanke voor dagen (op twee surfplekken in Sumbawa na). Vreemd om zo veel aandacht te krijgen.. Soms vroegen ze zelfs of ze op de foto mochten met me. Dan dromden de mensen om me heen om maar zo dicht mogelijk bij de Bule (=blanke) te zijn, en kreeg ik een baby in mn handen gedrukt. Een interessant gebeuren, maar na een aantal pictures vond ik het dan wel weer genoeg geweest, en moest ik de rest van de bubs teleurstellen met een No picture. Ik voelde me net een of andere beroemdheid :)

De dagen op de fiets waren lange dagen, door een dor landschap met af en toe een dorpje. Het welvaartsniveau nam steeds verder af richting het oosten; te merken aan het feit of er nog (koud) water of een ijsje te krijgen was, of niets meer behalve vis en drogend zeewier.. Maar hoe mooi om te merken dat je die mensen een fijn moment kunt bezorgen door een simpel Hello (en na wat Bahasa Indonesia geleerd te hebben, hun vragen te kunnen beantwoorden, aangezien iedereen hetzelfde vraagt: Waar kom je vandaag? Waar ga je naartoe? Uit welk land kom je?). Regelmatig kreeg ik ook een escorte door iemand (man, jongetjes, meiden) op de scooter, die even hun 3 zinnetjes engels kwamen oefenen met veel gegiechel :)
Halverwege Sumbawa trof ik een Duitse jongen op de fiets, hij was al 2,5 jaar onderweg. Samen 2 dagen gefietst, waarna onze wegen weer scheidden. Leuk om even iemand te hebben met wie je kunt delen. Als je daarna weer alleen bent, voelt het vreemd genoeg eenzamer dan daarvoor. Maar och, in je eentje maak je zo makkelijk contact; de volgende avond had ik alweer nieuwe vrienden :) Zo ook een dag meegefietst met een local racefietser (de eerste die ik zag, hij was opweg van zn werk naar zn ouders, 3 dagen fietsen, 2 eilanden verder. Thats the spirit!)

In oost Sumbawa aangekomen, zag ik het toch niet zitten om mn weg te vervolgen naar Flores (veel en hoge bergen, slechte wegen en zeer lange afstanden). Dus nam ik de bus terug naar west Sumbawa. Ook een hele belevenis; 250 km in 11 uur... Bus begaf het tot 2 keer toe, wachten op nieuwe overvolle bus. Proppen en het paste, maar mij iets te vol. Dus kroop ik op het dak, en had daar een prachtig uitzicht zittend tussen de zakken rijst, uien en mn fiets.

Nu ben ik weer terug in Lombok, waar ik morgen de Rinjani zal beklimmen en dan weer oversteek naar (noord) Bali.

Zicht op Rinjani vanaf Sumbawa

Snails zoeken bij zonsondergang

Watertank

Eenzame vissersdorpjes

Nieuwe versie Brooks zadels: fresh coconut..